دل نوشت شخصی حمزه پاپی

نیارى از نماز خود چنان یاد

نماز تو به شهر کافران باد

نیایى در نماز الا به صد کار

حساب ده کنى و کار بازار

چو گربه روى شویى بعد از آن زود

زنى بارى روى سر بر زمین زود

نـظـاره مـى کـنـى از بـى قـرارى

زمـانـى دل در و حاضر ندارى

نمازى نغز بگزارى و تازه

سبک تر از نماز بر جنازه

غمت آن لحظه بى اندازه افتد

که آن دم کیکت اندر پازه افتد

چو بگزارى نماز خود بمردى

ندانى تا چه خواندى یا چه کردى

اگـر ایـن خـود نـمـاز اسـت اى سـبـک دل

گـران جـانـى مـکـن ایـنـت خـنـک دل

تو دانى کاین نماز نانمازى

به ریشت در خور است تا کى زبازى

شیخ عطار