دل نوشت شخصی حمزه پاپی

مهربان بود

ولی مهری از کسی ندید

طبیعت را دوست داشت

ولی نتوانست در

در هوای مسموم تنفس کند

توان دیدن نا حق را نداشت

ونتوانست حق را به حق دار برساند

در ابگیر قلبش جنب و جوشی بود

و کسی که بدان راه یافت

او را درک نکرد بلکه ترک کرد

بعد از او همیشه در زندگی احساس تنهایی

می کرد.

وخلاصه اینکه :

زنده بودن را برای زندگی دوست داشت

نه زندگی را برای زنده بودن