خدا
میدانی غم من به هر وسعت که باشد،باشد!
من کسی دارم که غم را میبرد از یادم....
او کس تمام بی کسی هایم شده
او همیشه،هر کجا یارم شده
در همه اوقات عمر او وفادارم شده
مانده با من تا ته هر راه و بیراه...
وقتی او هست،همه هست و هیچ نیست...
میدانی چه می گویم؟
غم من سخت عمیق است ولی،یاد او میرود تا عمق قلبم،می کند غوغا...
می شکافد سینه...
او سرشته با کلافی از محبت تار و پودم را....
تاریخ : پنج شنبه 93/2/18 | 6:30 عصر | نویسنده : حمزه پاپی | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.
