دل نوشت شخصی حمزه پاپی

باز من هستم و تنهایی، باز تنهایی و یک دفتر خاالی

 باز دفتری پر از برگ های سفید،باز دلی پر از غم و باز اشکی چکید

دلی پر از حرفای ناگفته،تا سحر باز چند ساعتی مانده

نور مهتاب میتابد بر دفتر خالی،قلبم سرشار از غم و دلتنگی

چند لحظه خیره به دفتر خالی که چه بنویسم

حرفی ندارم جز گفتن برای یک عشق خیالی

**********************************************************************

تازه از تنهایی رها شدم،با قلم و کاغذ رفیق شده ام

شاید آنها بتوانند مرا از تنهایی رها کنند،حرف دلم را بخوانند و آرامم کنند

تا چشم بر روی هم گذاشتم سال آمد،نگاهی به دفترم کردم و جانم به لب آمد

دفترم پر شده بود،دلم از درد خالی شده بود

**********************************************************************

قلمم دیگر جوهری نداشت،قلبم دیگر دردی نداشت

از آن لحظه به تنهایی عادت کردم،با دفترم رفاقت کردم

هر زمان که دلم پر از درد بود،بادلم درد و دل کردم

ای دل هیچ گاه ناامید نباش،در لب پرتگاه به پرواز امید داشته باش

ای دل هیچ گاه خسته نباش،مثل گل همیشه بهار،همیشه شاد باش